Pierwsze soczewki silikonowo-hydrożelowe pojawiły się w 1999 roku. Powstały w wyniku połączenia gumy silikonowej z monomerami hydrożelowymi. Dodatek silikonu pozwolił uzyskać wysoką przepuszczalność tlenu, a hydrożel zapewniał miękkość i komfort oraz możliwość transportu płynów przez soczewkę.
- Od momentu pojawienia się pierwszych soczewek silikonowo-hydrożelowych w 1999 roku przeszły one prawdziwą rewolucję. Obecnie mówi się już o ich III generacji soczewek tego typu.
- Jedną z charakterystycznych cech soczewek silikonowo-hydrożelowych jest ich sztywność. Pojawiają się jednak produkty o niższym współczynniku sztywności, a za to o lepszym uwodnieniu.
- Łatwiejsze zakładanie, mniejsza odporność na uszkodzenia i możliwość noszenia w trybie przedłużonym to tylko kilka z zalet tych soczewek. Pozostałe znajdziesz poniżej, razem z kilkoma wadami, o których trzeba wspomnieć.
- Specyficzne właściwości soczewek silikonowo-hydrożelowych sprawiają, że specjaliści często rekomendują je jako soczewki pierwszego wyboru.
Soczewki silikonowo-hydrożelowe od momentu pojawienia się całkowicie zrewolucjonizowały rynek kontaktologiczny, a producenci ciągle pracują nad ich udoskonaleniem, czego konsekwencją są III generacje soczewek tego typu:
- To soczewki o względnie wysokim współczynniku sztywności i niskiej zawartości wody, w których hydrofilna i silikonowa faza są wyraźnie oddzielone w materiale. Do grupy tej zalicza się materiał: Lotrafilcon A (Air Optix Night & Day Aqua) i Balafilcon A (PureVision),
- To soczewki o obniżonym współczynniku sztywności i niskiej zawartości wody mające połączenia oparte na silikonie, monomerach hydrofilowych i technologiach makromerowych. Materiały te łączą różne monomery i makromery razem z wewnętrznym środkiem nawilżającym (poliwinylopirolidon [PVP]). Do ich produkcji wykorzystuje się materiał: Galyfilcon A (ACUVUE® Advance) i Senofilcon A (ACUVUE® OASYS),
- Mają obniżony współczynnik sztywności i wyższą zawartość wody (powyżej 40%), a makromery są jedynym źródłem silikonu. Wykonuje się je z materiałów: Comfilcon A (Biofinity), Somofilcon A (Clariti 1 Day), Stenfilcon A (MyDay).
Choć generacje soczewek silikonowo-hydrożelowych różnią się między sobą, to można im przypisać pewne ogólne zalety:
- bardzo wysoki współczynnik przepuszczalności tlenu (Dk/t),
- możliwość noszenia w trybie przedłużonym,
- szybka adaptacja,
- łatwiejsza manipulacja,
- dobra wytrzymałość mechaniczna na rozciąganie, niska podatność na pękanie,
- zalecane pacjentom z waskularyzacją,
- brak odwodnienia.
Wady soczewek silikonowo-hydrożelowych:
- większa częstotliwość występowania CLIPC (brodawkowe zapalenie spojówki), barwienia łukowatego,
- większa częstotliwość występowania kulek mucynowych.
Dlaczego soczewki silikonowo-hydrożelowe?
Bardzo dobre właściwości soczewek kontaktowych wykonanych z materiału silikonowo-hydrożelowego sprawiają, że to właśnie je specjaliści rekomendują jako soczewki pierwszego wyboru.
Do najbardziej popularnych soczewek silikonowo-hydrożelowych należą:
Opracowanie:
Artykuł powstał w oparciu o publikacje naukowe i stanowi integralną część Poradnika Optometrysty. Zapoznaj się z artykułami zgromadzonymi w poradniku, aby dowiedzieć się więcej o soczewkach kontaktowych. W razie wątpliwości skontaktuj się z naszym zespołem optometrystów lub poradź się swojego okulisty. Zagadnienia prezentowane w artykule, szczególnie w przypadku problemów ze wzrokiem, należy skonsultować ze specjalistą.
Realizacja - zespół optometrystów KODANO Optyk
źródła informacji:
- [1] Figura P., Tokarzewski T. Soczewki kontaktowe w praktyce. Ophtha therapy.
- [2] Gasson A., Morris J. Soczewki kontaktowe. Wydawnictwo Elesevier Urban & Partner. Wrocław
