Anizeikonia - nierówność obrazu zależnie od oka

Anizeikonia (z greki “nierówne obrazy”) to nieprawidłowe działanie narządu wzroku. Jest to skomplikowany proces, który upośledza prawidłowe postrzeganie otoczenia przez osobę chorą. W tym artykule przybliżamy chorobę, jaką jest anizeikonia oraz odpowiemy na pytania - czym jest, na czym polega oraz w jaki sposób dochodzi do zaburzeń, które uniemożliwiają komfortowe widzenie.

   

Jakie są rodzaje anizeikonii?

 

Anizeikonia jest nieprawidłowością w postrzeganiu obrazów. Oczy w nierówny sposób obserwują rzeczywistość, co nie daje idealnego obrazu. Między oczami występuje różnica w wielkości oraz kształcie postrzegania tych samych przedmiotów. Anizeikonia dzieli się na dwa główne typy, które różnią się od siebie. Są to anizeikonia statyczna i anizeikonia dynamiczna. Przy statycznej odmianie upośledzenie występuje, gdy osoba patrzy nieruchomo na dany punkt — np. patrzenie na przystanek autobusowy. Widzenie jest tak samo złe niezależnie od ruchów oczu. Dynamiczna anizeikonia powoduje zaś ostre widzenie tylko podczas obracania gałek ocznych — np. jeśli śledzimy przejeżdżający samochód. Przeważnie anizeikonia towarzyszy różnowzroczności lub astygmatyzmowi.

 

W jaki sposób dochodzi do różnic w obrazie siatkówkowym?

 

Wada ta polega na tym, iż osoba chora nie widzi przedmiotów i otoczenia w jednakowy sposób w obu oczach. Jedno z nich postrzega świat jako inny a drugie w inny. Obraz dostarczany do mózgu nie pokrywa się dokładnie, a chora osoba widzi różne wymiary i kształty zamiast tego samego. Odpowiedzialna za ten stan jest siatkówka, która nie interpretuje prawidłowo obrazów. Rozdwojenie powoduje nakładanie się obrazu lub niewyraźne widzenie. Poziom anizeikonii sugeruje, jak widzenie prawym okiem powinno zostać powiększone lub zmniejszone, aby ją skorygować. Anizeikonia o wartości -5% informuje o postrzeganiu obrazu w prawym oku o wartość bliską 5% większą niż dla obrazu w lewym oku. W tym przypadku korekcja anizeikonii odbywa się poprzez zminimalizowanie obrazu w prawym oku o 5%, powiększanie obrazu w lewym o około 5% lub połączenie korekcji obu oczu.

Dolegliwości tej towarzyszą również niekomfortowe objawy. Można do nich zaliczyć ból, łzawienie, pieczenie oraz zmęczenie oczu. Występują one blisko u 65% pacjentów. Nieco rzadszymi objawami choroby są nudności, światłowstręt czy trudności z czytaniem. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest nieprawidłowe działanie siatkówki.

 

Korekcja anizeikonii

 

Problem można rozwiązać dzięki odpowiedniej kombinacji soczewek i okularów. Są one specjalnie dopasowane do indywidualnych preferencji pacjenta. Pierwszym rozwiązaniem jest korekcja obrazu za pomocą dwóch różnych soczewek kontaktowych. Błędny obraz dostarczany do siatkówki koryguje błąd samej siatkówki, a mózg otrzymuje w efekcie poprawny obraz i wyświetla go osobie. Drugą opcją są okulary, które posiadają również dwie inne soczewki korekcyjne. Zasada ich działania jest podobna jak dla soczewek kontaktowych. Trzecim rozwiązaniem może być połączenie dwóch poprzednich metod z jednoczesną korekcją okularową oraz soczewkami kontaktowymi. Terapia zależy od indywidualnych wyników i jest dostosowywana konkretnie do osoby. Ostatecznym i najbardziej niekomfortowym rozwiązaniem jest zasłanianie jednego oka.

Chorobę można skutecznie leczyć, a odpowiednio wczesne wykrycie pozwala na dobranie odpowiedniej terapii i komfortowe funkcjonowanie. Na rynku dostępne są też liczne soczewki i okulary, które mogą złagodzić objawy choroby.

 

Dobierz dwie różne soczewki w opakowaniu o nieparzystej ich ilości: